(9)

Ze wil doorlopen, maar bedenkt zich en steekt het gazon over. Langs de sequoiadendron en de treurbeuk bereikt ze haar fijnboom. De boomhut lijkt een stuk kleiner dan in haar herinnering. Ze zet haar voet op de eerste trede van het trapje om af te tasten of het ding het houdt. Een licht gekraak. Om zo min mogelijk gewicht te zetten, neemt ze de overige vier treden zo snel mogelijk. Haar vingers betasten de ingekerfde letters op het schuifdeurtje, ze zijn verweerd maar nog steeds goed leesbaar. Voorzichtig kruipt ze de hut in en raakt met haar kruin het dakje als ze rechtop gaat zitten.